Budynek SP 4 stanie się częścią ratusza. Uczniów zastąpią urzędnicy

Prezydent zakłada, że mogłyby tu znaleźć swoje miejsce Ośrodek Pomocy Społecznej, magistrackie archiwum oraz Zespół Obsługi Placówek Oświatowych. Na sprzedaż nie ma raczej co liczyć. Władze nie chcą dopuścić do degradacji budynku. Kilkanaście lat temu planowano utworzyć tu placówkę prywatnej szkoły wyższej. Podpisano nawet list intencyjny. Z planów nic jednak nie wyszło.

Historia budynku SP 4 (fragment Dzieje Raciborza i jego dzielnic, P. Newerla, Racibórz 2008).

U wylotu Bankowej, niedaleko zabudowań szkoły, była brama miejska zwana Wodną, wybudowana późno, bo w 1835 roku. Otwierano ją jedynie w warunkach zagrożenia pożarowego dla przewozu wody z pobliskiej Psiny. Z czasem otwierano ją także w dni targowe. Wpuszczano tędy furmanki. Obok Bramy Wodnej, po wyburzeniu kilku okolicznych budynków, w latach 1865-66 powstał duży gmach szkolny, wzniesiony według planów Jan Kirsteina przez murarza Augusta Schrdera i cieślę Jana Wanke. Łącznie z placami i wyposażeniem kosztował 25.000 talarów. W 1866 roku w tej szkole średniej (Mittelschule) uczyło się 185 uczniów. W 1870 roku liczba ta wzrosła do 275. W 1877 roku pierwsi uczniowie zdawali matury upoważniające do odbycia studiów politechnicznych. Wyniki egzaminu i stosowny wniosek magistratu skłonił władze szkolne, 16 października 1878 roku, do przekształcenia placówki w wyższą szkołę mieszczańską (Hhere Brgerschule). Wprowadzenie do programu nauczania łaciny stworzyło uczniom po pięciu klasach możliwość osiągnięcia zawodu geodety, weterynarza albo aptekarza. Po dwóch latach budowy przy dzisiejszym placu Mostowym ukończono nowy budynek szkolny, dla którego radny miejski Adolf Henryk Polko ufundował instalację wodociągową i oświetlenie gazowe. W październiku 1880 roku wyższa szkoła mieszczańska, mająca 203 uczniów (113 katolików, 55 ewangelików i 35 Żydów), przeniosła się do nowego budynku.

W gmachu przy ulicy Solnej urządzono szkołę ludową dla chłopców, których przeniesiono ze szkoły przy Nowym Targu. Jednocześnie szkole zmieniono adres: z Solnej 32 "przeniesiono" ją na dzisiejszą Wojska Polskiego 8. Utworzono Katolicką Szkołę Międzymurza (Katholische Zwingerschule). Nazwa związana była z przebiegającą opodal Zwingerstrae (ul. Międzymurza), dzisiejszą ulicą Wojska Polskiego. Szkoła przy Nowym Targu, z racji przeniesienia z niej chłopców, została nazwana katolicką żeńską szkołą św. Jadwigi. Obok szkoły, przy Solnej 34 i 36, na przełomie XIX i XX wieku wybudowano dwa budynki urzędnicze, które dzisiaj nie są zbyt atrakcyjne.

Budynek przy Solnej nadal służy szkolnictwu. Po usunięciu szkód wojennych uruchomiono tu Szkołę Podstawową nr 6. Ponadto działało tam Państwowe Liceum i Gimnazjum Żeńskie. W roku szkolnym 1948/1949 dokonano jednej z wielu zmian w organizacji oświaty. Wprowadzono zunifikowane szkoły 11-klasowe, obejmujące poziom podstawowy i średni. 1 września 1948 roku obie szkoły połączono pod jednym kierownictwem i nazwano Ogólnokształcącą Szkołą Żeńską stopnia podstawowego i licealnego. 1 września 1955 roku dokonano zamiany w obsadzie budynków szkolnych. Do gmachu przy Wojska Polskiego 8 przeniesiono SP 4. Ogólnokształcącą szkołę żeńską stopnia podstawowego i licealnego ulokowano w dotychczasowym budynku "czwórki" przy Dworskiej, dzisiaj noszącej nazwę Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Uchwałą Rady Miasta z 28 lutego 2007 roku Szkole Podstawowej nr 4 nadano imię księdza Stefana Pieczki.