W kościele farnym biskup opolski ogłosił rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego dominikanki Eufemii Piastówny z Raciborza

Proces Eufemii Piastówny (ok. 1299-1359), córki księcia Przemysła, dominikanki, dwukrotnej przeoryszy raciborskiego konwentu dominikanek klauzurowych (w ich kościele Ducha św. mieści się teraz Muzeum, w klasztorze Zespół Szkół Ekonomicznych) ma na celu udowodnienie trwającego od wieków kultu.

Dziś proces ten ruszył na etapie diecezjalnym, po tym jak zakończyła prace komisja historyczna, a do biskupa opolskiego – mając na względzie efekt jej prac - zwrócił się o to postulator, ks. dr Grzegorz Kublin, były wikariusz starowiejski. Ostatnie lata spędził na badaniu żywota świątobliwej Ofki, jak nazywano Eufemię, gromadząc jednocześnie świadectwa jej kultu.

Nie wiadomo jak długo potrwa ten etap. Kolejny to złożenie zebranych materiałów, w tym zeznań świadków, których listę przekazano dziś biskupowi, do Rzymu. Tam zajmie się nimi Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych (Congregatio de Causis Sanctorum) – zwana również Kongregacją Do Spraw Świętych. Ostateczna decyzja o ogłoszeniu Eufemii błogosławioną należy do papieża. Jeśli zapadnie, wówczas będzie to ukoronowanie starań o beatyfikację, sięgających już lat 30. XX w. Niewykluczone, że w przyszłości rozpocznie się proces kanonizacyjny, zmierzający do ogłoszenia Ofki świętą, co wyniesie ją na ołtarze w całym Kościele katolickim.

Mszę św. poprzedzającą ogłoszenie rozpoczęcia procesu odprawili biskupi – opolski Andrzej Czaja i gliwicki Jan Kopiec, członek komisji historycznej, historyk kościoła, czciciel Ofki, przyjaciel Raciborza. Wzięli w niej udział przedstawiciele wspólnoty dominikańskiej, wiceminister Michał Woś, założyciel Fundacji Ofki Piastówny, która przygotowała pamiątkowe karty i wznowiła książeczkę z żywotem zakonnicy, oraz prezydent Dariusz Polowy.

Msza św. na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego

- Była w sposób nadprzyrodzony związana z Bogiem i nie chodzi tu o jej dowartościowanie, ale przyjęcie jej charyzmatu – mówił podczas homilii ks. bp Kopiec. Dodał, że komisja historyczna prześledziła jej żywot, widząc w nim, mimo dziejowych burz, m.in. reformacji czy oświecenia, tlące się w nim mocne światło. To dzięki niemu w Raciborzu dostrzegano świętość i orędownictwo Ofki, stawiając ją obok św. Marcelego papieża za patronkę miasta. – Ten charyzmat zasługuje, byśmy przed nim głowę schylili – mówił biskup.

Żywot świątobliwej Eufemii przedstawił ks. dr Grzegorz Kublin, po czym biskup Czaja uroczyście rozpoczął proces. Chwilę potem zaprzysiężono członków trybunału. Są nimi: delegat biskupi ks. dr Krzysztof Soczyński; notariusz ks. Radosław Radziwoń; wspomniany biskup Andrzej Czaja, postulator ks. dr Grzegorz Kublin, notariusz ks. dr Joachim Kobienia, a także promotor sprawiedliwości ks. Marcin Jakubczyk.

Rozpoczęcie procesu i zaprzysiężenie trybunału

Pierwszy błogosławiony z ziemi raciborskiej to polski męczennik, ks. dr Emil Szramek (1887-1942 KL Dachau), wyniesiony na ołtarze przez św. Jana Pawła II (1999). Na etapie rzymskim znajduje się proces beatyfikacyjny s. Heleny Hoffmann (Marii Dulcissimy), marianki z klasztoru w Raciborzu-Brzeziu.

Biogram Eufemii raciborskiej

Eufemia, zdrobniale Ofka, urodziła się ok. 1299 r. Jej ojcem był Przemysł, książę raciborski, a matką była Anna, księżniczka czerska z Mazowsza. 9 kwietnia 1306 r. ojciec postanowił umieścić ją w klasztorze Dominikanek w Raciborzu na naukę i wychowanie. 9 kwietnia 1313 r. Ofka wstąpiła do tegoż klasztoru i przyjęła habit zakonny. Wówczas wniosła spory posag przygotowany jej przez ojca i brata Leszka. Zapewne już w 1314 r. złożyła profesję zakonną. Życie Eufemii w zakonie normowały Reguła św. Augustyna i Konstytucje sióstr Zakonu Kaznodziejskiego. Zgodnie z nimi zakonnica, przebywając w klauzurze i żyjąc w ubóstwie, czystości oraz posłuszeństwie, oddawała się głównie modlitwie i pokucie, aby w ten sposób wspomagać działalność apostolską dominikanów. Ofka spędziła w raciborskim klasztorze prawie 46 lat, wciąż troszcząc się o jego dobre funkcjonowanie i rozwój. W tym celu kupowała czynsze i wioski, a nawet miasteczko Baborów. Odegrała niemałą rolę w procesie powstawania kościoła klasztornego. Cieszyła się wielkim uznaniem wśród prowincjałów Stanisława z Krakowa i Piotra z Chomiąży, członków kapituły prowincjalnej polskich dominikanów oraz innych osób z rodziny książęcej, rycerstwa i szlachty. Należała do maryjnego Bractwa Literackiego w Raciborzu, którego statuty pochodzą z 1343 r. W latach 1341-1346 i 1349-1359 pełniła funkcję przeoryszy klasztoru Dominikanek w Raciborzu. W 1346 r. na własną prośbę została złożona z urzędu przełożonej. Wcześniej oddała klasztor i wszystkie jego posiadłości pod opiekę papieża Klemensa VI (1342-1352), który 2 lipca 1345 r. w Awinionie wydał bullę protekcyjną dla raciborskich dominikanek. Powodem tego były zapewne zagrożenia płynące z wojny polsko-czeskiej o Śląsk (1345-1348) i troska o zabezpieczenie dóbr klasztoru. W latach 1346-1349 toczyła się sprawa kradzieży pieniędzy Eufemii, której dokonał pewien dominikanin. Dochodziła ona sprawiedliwości, odwołując się do kapituł prowincjalnych Zakonu Kaznodziejskiego, zebranych w Toruniu, Krakowie i Legnicy, a nawet do generała zakonu. 8 grudnia 1358 r., w obecności m.in. Mikołaja II Przemyślidy, księcia opawsko-raciborskiego, jego syna Jana, prowincjała polskich dominikanów Piotra z Chomiąży i spowiednika raciborskich dominikanek Jana, Eufemia oznajmiła swoją ostatnią wolę. Poszczególne włości i czynsze zapisała swoim krewnym księżniczkom, będącym mniszkami w Raciborzu i postanowiła, że po ich śmierci wszystko przejdzie na własność konwentu raciborskich sióstr. Stąd też nazywana jest fundatorką klasztoru Dominikanek w Raciborzu, w którym zmarła w opinii świętości 17 stycznia 1359 r.

Modlitwa o beatyfikację świątobliwej Eufemii

Miłosierny Boże, Ojcze ubogich, Ty wybrałeś świątobliwą Eufemię, księżniczkę z rodu Piastów, do stanu zakonnego i pozwoliłeś jej przez cnotliwe życie w raciborskim klasztorze dominikanek odejść z tego świata w opinii świętości, proszę Cię, spraw, aby została włączona w poczet błogosławionych. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Modlitwa o uproszenie łaski za wstawiennictwem świątobliwej Eufemii raciborskiej

Świątobliwa Eufemio, z dawien dawna przez wielu umiłowana i otoczona czcią! Ty, wpatrując się w krzyż, rozważałaś Mękę Pańską, wielką miłością płonęłaś do Jezusa obecnego w Eucharystii, umartwiałaś swoje ciało licznymi pokutami, a wstępując do klasztoru Dominikanek w Raciborzu, całkowicie oddałaś Chrystusowi swoje życie. Byłaś wzywana, gdy zagrażało niebezpieczeństwo, w czasie choroby i w wielorakich potrzebach. Zasłynęłaś niezwykłymi znakami. Proszę Cię i ja, abyś u miłosiernego Boga wyprosiła mi łaskę…
Ojcze nasz…
Zdrowaś Maryjo…
Chwała Ojcu…