Słynny biskup z Brzeźnicy

Emanuel von Schimonski (w niektórych źródłach możemy spotkać się także z odmianą nazwiska: von Schimony – Schimonsky) przyszedł na świat 23 lipca 1752 roku w Brzeźnicy koło Raciborza. Był synem Karola Józefa, właściciela ziemskiego i starosty raciborskiego oraz Karoliny z Gruttschreibów. Studia humanistyczne i filozoficzne ukończył we Wrocławiu. 16 marca 1771 roku otrzymał tonsurę i cztery święcenia niższe. W tym samym roku otrzymał również kanonię w kościele kolegiackim św. Jakuba w Nysie.

W latach 1771 – 1775 studiował teologię w Rzymie. Z prowizji papieskiej uzyskał w 1773 roku kanonię w kapitule katedralnej we Wrocławiu. Po ukończeniu studiów przyjął w Lateranie 1 kwietnia 1775 roku święcenia kapłańskie. Wkrótce potem powrócił na Śląsk. Został proboszczem w Łanach koło Koźla, gdzie wybudował nowy kościół i plebanię. Jednocześnie pełnił obowiązki dziekana i komisarza biskupiego. W tym czasie był także prałatem kustoszem kolegiaty Świętego Krzyża we Wrocławiu.

21 czerwca 1793 roku został kanonikiem rezydencjalnym w kapitule katedralnej. W dwa lata później wikariuszem generalnym, a 2 grudnia 1796 roku prałatem scholastykiem. Papież Pius VI mianował go 15 stycznia 1797 roku biskupem sufraganem wrocławskim. Sakrę biskupią otrzymał 11 lutego 1798 roku. W 1805 roku został mianowany prałatem dziekanem kapituły katedralnej.

Po śmierci biskupa Józefa Krystiana Hohenlohe, 21 stycznia 1817 roku został wybrany na wikariusza kapitulnego. 16 października 1823 roku otrzymał zatwierdzenie papieskie i państwowe na ordynariusza wrocławskiego. Do tego czasu zarządzał diecezją jako administrator, gdyż nadal nie była jasna sprawa wzajemnych stosunków kościoła i państwa, które zostały uregulowane dopiero w 1821 roku i ujęte w bulli „De salute animarum”. Najważniejszym postanowieniem tejże bulli było wyłączenie biskupstwa wrocławskiego z metropolii gnieźnieńskiej i bezpośrednie podporządkowanie Stolicy Apostolskiej oraz ustalenie subwencji państwowej dla biskupstwa w ramach odszkodowań za przeprowadzoną sekularyzację.

16 października 1823 roku został wybrany przez kapitułę biskupem wrocławskim, prekonizowany (w kościele Katolickim ogłoszenie, zatwierdzenie przez papieża nominacji biskupa) 3 maja 1824 roku. Rządy w diecezji, jako pierwszy biskup podległy bezpośrednio Stolicy Apostolskiej, objął 26 sierpnia 1824 roku. W swej działalności starał się kierować duchem kościelnym. Występował przeciwko tendencjom laicyzacyjnym oraz błędom teologicznym. Zmarł 27 grudnia 1832 roku i został pochowany w katedrze wrocławskiej.

Grzegorz Nowak