Petycja w sprawie niepełnosprawnych dzieci

Adres mailowy Pani Doroty Jakubiec : [email protected]

Osoby zainteresowane zbieraniem podpisów P. Dorota prosi o kontakt mailowy, którym prześle listę do zbierania podpisów.
1. Podpisy mogą składać wyłącznie osoby pełnoletnie.
2. Podpisane listy należy przesłać na adres domowy Pani Doroty, który poda w mailu zwrotnym) do 31 lipca 2009 r.
3. Po zebraniu wszystkich list z podpisami, całość zostanie wysłana do
właściwej instytucji.

Poniżej treść petycji:

Petycja do Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej dotycząca zmian w systemie świadczeń socjalnych dla niepełnosprawnych dzieci i osób dorosłych.


Szanowni Państwo.

W obliczu ogromnej niesprawiedliwości jaka dotknęła nas- rodziców dzieci niepełnosprawnych powstał projekt mający na celu zmiany w systemie świadczeń na rzecz naszych dzieci.

W imieniu rodziców niepełnosprawnych dzieci, zwracam się do Państwa z prośbą o poparcie naszej ogólnopolskiej akcji, mającej na celu zmianę szarej rzeczywistości dotykającej rodziców i opiekunów dzieci niepełnosprawnych, rezygnujących z pracy zawodowej ze względu na stan zdrowia tych dzieci i konieczność ciągłej opieki nad nimi.

W kierowanej do naszych decydentów petycji skupiamy się na absurdalnych przepisach związanych z zasiłkiem i świadczeniem pielęgnacyjnym, składkami zdrowotnymi i emerytalno-rentowymi, oraz emeryturami dla rodziców dzieci niepełnosprawnych, postulując o pilną zmianę poszczególnych uregulowań prawnych. Obecnie rodzic rezygnujący z pracy zawodowej na rzecz opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem, po spełnieniu szeregu obwarowań jest uprawniony
do poboru świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości 420 zł oraz zasiłku pielęgnacyjnego w kwocie 153 zł. Za te środki nie jesteśmy w stanie utrzymać naszych dzieci, a tym bardziej skutecznie leczyć czy rehabilitować.

Na co dzień wspieramy się i pomagamy sobie wzajemnie za pośrednictwem portalu "Strona Dzieci Sprawnych Inaczej" - www.dzieci.org.pl

Jeżeli uznacie Państwo, że nasze wołania o normalność dla grupy społecznej, od dawna zapomnianej i pomijanej przez naszych decydentów, zasługują na Państwa poparcie, to prosimy o złożenie podpisu w geście solidarności pod poniższymi postulatami.

Za wsparcie serdecznie dziękujemy...
Dorota Jakubiec oraz inni Rodzice dzieci niepełnosprawnych


UZASADNIENIE

Celem przedłożonego projektu Ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych i innych ustaw jest poprawa warunków życia rodzin, w których przynajmniej jedno z rodziców zmuszone jest do rezygnacji z pracy w celu zapewnienia opieki swemu niepełnosprawnemu dziecku, które bez pomocy drugiej osoby nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować. Wnioskodawcy uważają, że tylko kompleksowe i skoordynowane, wielorodzajowe wsparcie dostosowane do rodzaju niepełnosprawności, poprawi sytuację osób niepełnosprawnych i ich rodzin. Proponowane zmiany wspierające rodzinę w jej funkcji opiekuńczej: zwiększenie dostępu do świadczeń opiekuńczych, zmiana ich wysokości, a także ochrona praw emerytalno - rentowych rezygnującego z pracy rodzica, traktowane są zatem jako wstęp do przyszłych rozwiązań.

W obecnym systemie świadczeń rodzinnych funkcjonują trzy zasiłki związane z niepełnosprawnością. Są to: zasiłek pielęgnacyjny (153 zł), świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z pracy (420 zł) i dodatek z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka (50-70 zł w zależności od wieku dziecka), z czego tylko zasiłek pielęgnacyjny przyznawany jest bez kryterium dochodowego. Trzeba mieć świadomość, że przy braku kompletnego systemu świadczeń rzeczowych i finansowych cały ciężar opieki nad dzieckiem niepełnosprawnym ponosi rodzina. Wysokich kosztów leczenia, edukacji i rehabilitacji niepełnosprawnego dziecka, a przede wszystkim utraty jednego ze źródeł dochodu nie rekompensuje niewystarczająca wysokość świadczeń opiekuńczych, ani tym bardziej 153 zł zasiłku piel. - wręcz symboliczna pomoc państwa dla rodzin przekraczających kryterium dochodowe. Niskie zasiłki i niezmieniana od 2004r. wysokość świadczenia pielęgnacyjnego oraz próg dochodowy (583 zł), powodują pogarszanie się sytuacji ekonomicznej wymienionych rodzin, ich degradację społeczną i marginalizację.

Opieka nad niepełnosprawnym dzieckiem niezdolnym do samodzielnej egzystencji jest ciężką, wyczerpującą i odpowiedzialną pracą, która odbywa się praktycznie dwadzieścia cztery godziny na dobę, bez dni wolnych i urlopów. Wnioskodawcy, świadomi codziennych wyzwań i przeszkód, z jakimi borykają się rodzice, uważają, iż świadczenie pielęgnacyjne - po zniesieniu ograniczającego je kryterium dochodowego - powinno zastępować dochód z tytułu zaniechania pracy zawodowej na rzecz podjęcia całodobowej opieki – a więc także pracy - nad osobą niepełnosprawną. Podobne stanowisko zajął Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu do wyroku 107/6/A/2008 z dnia 18 lipca 2008r. Sygn. Akt P 27/07, w którym stwierdza, iż: "Celem świadczenia jest zastąpienie dochodu wynikającego ze świadczenia pracy, której nie może podjąć osoba pielęgnująca dziecko niepełnosprawne, również pełnoletnie". Mając na uwadze powyższe, w nadziei na zmniejszenie ubóstwa rodzin z niepełnosprawnymi dziećmi, niezdolnymi do samodzielnej egzystencji, wnioskodawcy składają propozycję: zniesienia kryterium dochodowego ograniczającego prawo do świadczenia pielęgnacyjnego - uchylony ust. 2-2d w art. 17, powiązania wysokości świadczenia pielęgnacyjnego wskaźnikiem procentowym z minimalnym wynagrodzeniem gwarantowanym przez państwo - dodany art.17 ust.3, corocznej waloryzacji świadczenia w odniesieniu do minimalnego wynagrodzenia w danym roku kalendarzowym - dodany art. 18a.

Ze względu na przewidywane koszty projekt zakłada etapowe podwyższanie wysokości świadczenia pielęgnacyjnego i jego ostateczny wzrost w 2012r. do poziomu minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w danym roku kalendarzowym.

Propozycja zmiany art. 16 ust. 4, tj. wysokości zasiłku pielęgnacyjnego i zrównania go z kwotą dodatku pielęgnacyjnego wynika z przekonania, że obydwa świadczenia spełniają tę samą rolę. I choć inne są kryteria przyznawania, inne organy orzecznicze i inny krąg uprawnionych, wreszcie inne podstawy prawne i odpowiednio inne mechanizmy waloryzacji wysokości świadczenia, zarówno zasiłek pielęgnacyjny, jak i dodatek pielęgnacyjny przyznawane są w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Zasadnym wydaje się zatem powiązanie wysokości zasiłku pielęgnacyjnego z dodatkiem pielęgnacyjnym, a tym samym wyłączenie zasiłku z zasad weryfikacji określonych w art. 18. Ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Kolejna niezwykle istotna i ważna zmiana wprowadzona w art. 17 ust. 5 pkt. 4 i 5 dotyczy rodzin z przynajmniej dwojgiem niepełnosprawnych dzieci posiadających orzeczenia o konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością
samodzielnej egzystencji. Każde dziecko ma prawo do troski i pomocy, ale uznając szczególne potrzeby dziecka niepełnosprawnego, Konwencja o Prawach Dziecka w art. 23 podkreśla, że pomoc ta ma zapewnić "skuteczny dostęp do oświaty, nauki, opieki zdrowotnej, opieki rehabilitacyjnej, przygotowania zawodowego oraz możliwości rekreacyjnych, realizowany w sposób prowadzący do osiągnięcia przez dziecko jak najwyższego stopnia zintegrowania ze społeczeństwem oraz osobistego rozwoju, w tym jego rozwoju kulturalnego i duchowego." Zdaniem wnioskodawcy w rodzinie z kilkorgiem niepełnosprawnych dzieci, przy braku zewnętrznych (instytucjonalnych) usług opiekuńczych, niemożliwe jest osiągnięcie tych zagwarantowanych praw przy jednoosobowej opiece, a takie właśnie rozwiązanie przewidziane jest w obecnie obowiązujących przepisach pozbawiających prawa do świadczenia drugiego rodzica gotowego zrezygnować z pracy na rzecz opieki nad kolejnym niepełnosprawnym dzieckiem w rodzinie. Należy mieć świadomość, iż od ilości czasu, uwagi i codziennego żmudnego wysiłku poświęconego każdemu z osobna ciężko choremu dziecku będą zależały wyniki leczenia, rehabilitacji i edukacji. Zatem wieloletnia opieka jednej osoby dzielącej swój czas pomiędzy dwójkę lub trójkę dzieci niezdolnych do samodzielnej egzystencji, to dyskryminacja tych dzieci, gdyż zmniejsza lub przekreśla ich szansę na zrehabilitowanie i odwrócenie skutków upośledzających chorób. Właśnie w trosce o dobro i przyszłość swych dzieci często obydwoje rodzice podejmują trudną decyzję o rezygnacji z pracy, mając świadomość, że choć każde z nich spełnia wszystkie formalne warunki uprawniające do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego, tylko jeden rodzic świadczenie to otrzyma.
Należy odczytać jako wysoce niesprawiedliwy fakt, że w tak dramatycznej sytuacji, rodziny z kilkorgiem niepełnosprawnych dzieci zamiast dodatkowego wsparcia są karane przez prawodawstwo polskie. Trzeba zauważyć też, że zapis ten pozbawiony jest logiki, gdyż rozwód
małżonków z podziałem opieki nad dziećmi dawałby prawo do świadczenia pielęgnacyjnego każdemu z rodziców na dziecko pozostające przy nim. Wnioskodawca, chcąc wyrównać oczywistą niesprawiedliwość, proponuje zapis umożliwiający otrzymywanie świadczenia przez drugiego rodzica rezygnującego z pracy zawodowej w celu podjęcia opieki nad kolejnym niepełnosprawnych
dzieckiem w rodzinie. Kolejną z proponowanych zmian ujętą w art. 2 projektu, a dotyczącą art.6
ust. 2a i art.18 ust. 5a Ustawy z dnia 13 października o systemie ubezpieczeń społecznych, jest opłacanie składek emerytalno-rentowych wszystkim rodzicom rezygnującym z pracy ze względu na stan zdrowia swoich niepełnosprawnych dzieci za pełny czas pobierania świadczenia pielęgnacyjnego, przyjmując za podstawę kwotę minimalnego wynagrodzenia roku bieżącego. Za wprowadzeniem proponowanych zmian przemawiają następujące argumenty: W chwili obecnej część osób sprawujących opiekę nad niepełnosprawnym dzieckiem, która nie otrzymuje świadczenia pielęgnacyjnego ze względu na przekroczenie kryterium dochodowego, nie jest objęta ubezpieczeniem, a w przyszłości nie będzie miała prawa do emerytury i w wieku emerytalnym niezasłużenie stanie się petentami pomocy społecznej.

Dla osób otrzymujących świadczenie pielęgnacyjne podstawę naliczanych i odprowadzanych składek ubezpieczeniowych stanowi wysokość tego świadczenia, czyli niewielka kwota 420 zł. Odprowadzając tak niskie składki, przez zaledwie 20 lat kobietom i 25 lat mężczyznom ustawodawca zabezpiecza co prawda prawo do przyszłej emerytury, ale skazuje tych rodziców na najniższą możliwą emeryturę, która w żadnym razie nie wystarczy w przyszłości na zaspokojenie minimum socjalnego.

Po rodzicu lub współmałżonku rezygnującym z pracy, za którego składki odprowadzane są przez okres 20 lub 25 lat renta rodzinna będzie przysługiwała tylko wtedy, gdy niezdolność do pracy (śmierć) wystąpi w okresie składkowym (przy zastrzeżeniu pkt. 2 Prawa do renty), bądź
maksymalnie do 18 miesięcy po zakończeniu opłacania składek. Po tym okresie rodzina traci prawo do renty rodzinnej. W przypadku grupy rodziców, którzy wskutek przekroczenia progu dochodowego nie objęci są ubezpieczeniem, pozostającej rodzinie renta rodzinna nie przysługuje.

Po zakończeniu odprowadzania składek - 20 lat dla kobiety, 25 dla mężczyzny - przez 1,5 roku rezygnujący z pracy rodzice niepełnosprawnych dzieci mają jeszcze ochronę na wypadek wystąpienia niezdolności do pracy. Po tym okresie tracą prawo do ewentualnego ubiegania się o rentę z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ nie spełniają kryteriów przyznawania tej renty. A przecież opiekowanie się już dorosłym dzieckiem jest ciężką, fizyczną pracą nadwerężającą zdrowie i może trwać jeszcze nieprzerwanie przez następne 20 lat. Rodzice, którzy nie mają odprowadzanych składek w ogóle nie nabywają prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Z powodu braku merytorycznych przesłanek, aby odnosić podstawę do płacy minimalnej w poprzednim roku kalendarzowym, wnioskodawcy postulują o przyjęcie za podstawę kwoty minimalnego wynagrodzenia w roku bieżącym.

Wnioskodawcy chcą przypomnieć, że poruszane kwestie dotyczą grupy osób w okresie największej aktywności zawodowej, rodziców, którzy postawieni w obliczu tragedii rodzinnej, jaką jest urodzenie się niepełnosprawnego dziecka, rezygnują z pracy, z własnych planów zawodowych, ambicji po to, by podjąć się trudu opieki i rehabilitacji trwającej latami. Oddając swój czas
dziecku wymagającemu stałej opieki, grupa ta nie z własnej winy pozbawiona jest możliwości podjęcia pracy, a co za tym idzie nie z własnej winy nie ma szansy na wypracowanie sobie godnej emerytury, zwłaszcza w nowym systemie, w którym wysokość i czas odprowadzania składek przekłada się na wysokość świadczenia emerytalnego. Dlatego wnioskodawcy uważają, że tylko
podniesienie wymiaru składek emerytalnych i rentowych oraz objęcie nimi wszystkich rodziców uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego bez względu na kryterium dochodowe i bez ograniczenia czasowego jest w stanie zapobiec skazaniu tych rodziców na zasiłki z pomocy społecznej w przyszłości.

Liczymy na to, że w końcu ktoś zajmie się sprawą naszych dzieci.
Serdecznie dziękujemy za zainteresowanie.

Z poważaniem.

Dorota Jakubiec oraz inni Rodzice dzieci niepełnosprawnych