Cechowe wilkomy wróciły do Muzeum

Wilkomy to ceremonialne ozdobne naczynia stanowiące wizytówkę cechów – organizacji rzemieślniczych. Nazwa pucharu pochodzi od niemieckiego zwrotu wilkommen – witamy. Służyły one do wznoszenia uroczystych toastów podczas uczt związanych z przyjęciem nowego czeladnika. Uczeń po przebyciu tzw. wyzwolin – egzaminu stawał się pełnoprawnym członkiem organizacji cechowej. Na pamiątkę tego wydarzenia rzemieślnicy fundowali ozdobne plakiety, które przywieszano do pucharu. Puchary i zawieszki zdobiono rytowaniem i plastycznymi dekoracjami. Umieszczano na nich napisy fundatorów i godła cechowe.

Na brzuścu jednego pucharu wyryte są dwa nazwiska i data: 1693. Pokrywa profilowana, zwieńczona plastyczną figurką pachołka, trzymającego przed sobą tarczę z godłem cechu, w prawej ręce miedzianą chorągiew z rytymi hierogramami Chrystusa i Marii oraz datą 1698. Na lwich maskach zawieszonych jest 12 ozdobnych trybowanych plakietek z rytymi rysunkami butów, nazwiskami i datami: 1686, 1688, 1692/ pięć sztuk/ 1702, 1707, 1709. Na brzuścu drugiego pucharu znajduje się osiem plastycznych łbów lwich a na szyjce czaszy wyryto napisy: VALENTIN ROTER, HEINRICH WORST i data 1695.

Zabiegi konserwatorskie przeprowadził Piotr Sworzeń z Katowic, konserwator zabytków metalowych, rzeczoznawca do spraw konserwacji zabytków techniki, rzemiosła artystycznego i sztuki użytkowej. W przypadku obu obiektów przeprowadzono konserwację zachowawczą - usunięto produkty korozji i ustabilizowano procesy korozyjne, usunięto odkształcenia, nałożono powłoki zabezpieczające antykorozyjne, które pozwolą na bezpieczną wieloletnią ekspozycję w warunkach muzealnych rygorów klimatycznych.