Pół wieku razem. Złote Gody w raciborskim USC [FOTO i WIDEO]

Medale za długoletnie pożycie małżeńskie otrzymały następujące pary:

Magdalena i Werner Binczekowie

Poznali się przypadkiem w 1968 roku. Pani Magdalena z koleżanką wychodziła z Tęczowej, z kolei pan Werner wspólnie z kolegą wracali ze Strzechy. Pan Werner jest raciborzaninem, z kolei jego małżonka pochodzi z Zawadzkiego. Narzeczonymi byli przez jedenaście miesięcy. Ich ślub odbył się w Zawadzkim, a pogoda dopisała. Przez lata małżeństwa pan Werner pracował w stolarni, a następnie w Rafako, z kolei pani Magdalena w hucie w Zawadzkim oraz w Chemipralu w Raciborzu. Małżeństwo doczekało się trójki dzieci. Mają także siedmioro wnucząt. Zapytani o receptę na wspólne długie życie, zgodnie odpowiadają: - Potrzeba dużo cierpliwości, a nieraz trzeba także ustąpić drugiej osobie.

Cecylia i Oswald Czogałowie

Ich historia poznania jest dość skomplikowana. Kolega pana Oswalda służył w wojsku w Zielonej Górze, gdzie poznał swą żonę. Ona z kolei miała siostrę, która po pewnym czasie została żoną dzisiejszego jubilata. Pan Oswald pochodzi z Bojanowa, gdzie grał w piłkę nożną w tamtejszym LKS-ie. Po zawarciu związku małżeńskiego przez kilka lat mieszkali właśnie w Bojanowie, później przeprowadzili się do Raciborza. Obecnie mieszkają na Ostrogu. Pan Oswald z wykształcenia jest tokarzem. Przez ostatnie trzydzieści lat pracował w Rafako, jako kontroler produkcji. Pani Cecylia po przyjeździe na Śląsk związała się z Rametą. Pracowała na różnych stanowiskach, od referenta do kierownika. – By wspólnie przeżyć tyle lat trzeba mieć wzajemny szacunek do siebie, ale też i ustępować drugiej połowie. Najważniejsze jednak to się nie kłócić – stwierdziła pani Cecylia.

Danuta i Franciszek Grabowscy

Poznali się przez koleżankę pana Franciszka, która ich sobie przedstawiła. Narzeczonymi byli przez trzy lata. Związek małżeński zawarli 26 grudnia 1969 roku. Pan Franciszek przez wiele lat pracował w betoniarni, natomiast jego małżonka w Sprawności. Małżeństwo doczekało się dwójki dzieci, mają także czworo wnucząt. Ich receptą na długoletnie pożycie małżeńskie jest wspólne ustępowanie w sprawach spornych.

Małgorzata i Antoni Olszyna

Pan Antoni pochodzi z Raciborza, jego żona mieszkała wcześniej w Łubowicach. Poznali się w autobusie, którym pani Małgorzata wracała ze szkoły, a pan Antoni zmierzał na trening do brzeźnickiego Dębu. Po poznaniu zaczęli wspólne wyjścia do kina. Narzeczonymi byli przez cztery lata. Przez lata małżeństwa pani Małgorzata pracowała w służbie zdrowia, jako asystentka stomatologiczna, z kolei jej małżonek w Rafako. Małżeństwo ma dwójkę dzieci oraz dwójkę wnucząt. Zapytani o receptę na długie wspólne życie małżonkowie zgodnie stwierdzają, że ważne jest wzajemne zrozumienie i pasja.

Helena i Eugeniusz Jaśkowiakowie

Pochodzą z województwa lubuskiego. Ich pierwsze spotkanie miało miejsce na dancingu w Żaganiu, a mieszkali dwadzieścia siedem kilometrów od siebie. W Raciborzu, dokąd przyjechali za pracą, mieszkają już ponad czterdzieści lat. Pan Eugeniusz pracował w żwirowni na Brzeziu, natomiast jego żona pracowała w fabryce słodyczy Ślązak. Małżeństwo ma czwórkę dzieci oraz ośmioro wnucząt. Ich zdaniem receptą na długie i udane małżeństwo jest wspólne staranie się o drugą osobę oraz zrozumienie.

Irena i Tadeusz Małeccy

Poznali się na zabawie tanecznej w lokalu w Branicach. Ślub wzięli dość szybko, ponieważ pani Irena miała zamiar wyjechać do rodziny pod Łódź. Małżeństwo doczekało się trójki dzieci. Mają także czterech wnuków i wnuczkę. – Trzeba umieć się dogadywać i ustępować jeden drugiemu – stwierdził z uśmiechem pan Tadeusz zapytany o receptę na długoletnie pożycie małżeńskie.

Krystyna i Ryszard Siatkowscy

Połączyło ich raciborskie kino Bałtyk. Pan Ryszard zdobył dwa bilety na „Ostatnią walkę Apacza”, na którą miał zamiar iść wspólnie z kolegą. Temu jednak nie udało się dotrzeć. Wtedy przed kinem zauważył pewną blondynkę, którą postanowił zaprosić na film. Parą zostali w 1964 roku, a ślub wzięli pięć lat później. Pan Ryszard z wykształcenia jest technikiem budowlanym. W ramach swej pracy zawodowej budował między innymi nowy raciborski szpital, Hutę Katowice oraz przetwórnię pasz w Baborowie. Jego małżonka pracowała w raciborskim ZEW-ie w Wydziale Ochrony Środowiska, prowadziła także z mężem ich własną działalność gospodarczą. Małżeństwo ma dwójkę dzieci. Doczekało się także dwójki wnucząt. Ich zdaniem nie ma magicznej recepty na takie długie wspólne życie. – Potrzeba po prostu dużo wzajemnego zrozumienia – powiedziała pani Krystyna.

Zofia i Stefan Jaśkiewiczowie

Małżeństwo pochodzi ze Zwolenia, do Raciborza przyjechali po otrzymaniu przydziału na mieszkanie. Pan Stefan swe zawodowe życie przepracował na KWK 1 Maja w Wodzisławiu Śląskim, z kolei pani Zofia zajmowała się domem. Państwo Jaśkiewiczowie mają dwie córki. Doczekali się także dwóch wnuków i dwóch wnuczek. Ich receptą na wspólne długie życie jest takie postępowanie, by nie było zbyt źle, ale też i zbyt dobrze.

Stefania i Władysław Małeccy

Znają się od szkoły podstawowej, do której wspólnie uczęszczali w Lwowianach. Po ślubie wyjechali do Raciborza za pracą. Pan Władysław pracował w Rafako, natomiast jego małżonka w Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Raciborzu, następnie w Rafako oraz w PGL Dom. Małżeństwo ma trójkę dzieci. Doczekało się także czterech wnuczek oraz czwórki prawnucząt. Zdaniem małżonków receptą na długie małżeństwo jest wspólne zrozumienie i dbanie o siebie wzajemnie.

Krystyna i Leon Sordylowie

Poznali się na imprezie u znajomych. Przed ślubem parą byli przez dwa lata. Pani Krystyna pracowała przez dwadzieścia lat w różnych miejscach. Jej mąż prowadził działalność budowlaną. Małżeństwo ma dwie córki. Doczekało się także siedmiorga wnucząt i jednej prawnuczki. – Trzeba się wzajemnie szanować i nie denerwować się – stwierdzili małżonkowie zapytani o receptę na długie pożycie małżeńskie.

Janina i Tadeusz Wajdowie

Początek ich znajomości miał miejsce w Państwowym Gospodarstwie Rolnym pod Przemyślem, gdzie pani Jania odbywała staż. Tam właśnie poznała pana Tadeusza. Do Raciborza przenieśli się z powodu siostry pani Janiny. Chciała ona mieć obok siebie jakąś bratnią duszę. Po przyjeździe do Raciborza dzisiejsza jubilatka pracowała w różnych miejscach. Z kolei pan Tadeusz pracował w KWK Anna w Pszowie. Małżeństwo ma dwójkę dzieci, doczekało się także dwóch wnuków. Ich receptą na długi związek jest zaufanie, zgoda i zrozumienie.

Urszula i Feliks Wisowscy

Poznali się w czasie wakacji przez małżonkę brata pani Urszuli. Przez okres małżeństwa pani Urszula zajmowała się pracami biurowymi w różnych zakładach. Z kolei pan Feliks przez ponad czterdzieści lat pracował jako kierowca, wpierw w Trans-Budzie a następnie w wodociągach. Ich receptą na długie wspólnie życie jest miłość, a przede wszystkim porozumienie i zaufanie.

Elżbieta i Wojciech Priebe

Połączyła ich wspólna pasja. Przez wiele lat zajmowali się hodowlą psów. Państwo Priebe pochodzą z Poznania. Ślub wzięli w Pałacu pod Koziołkami. Do Raciborza przeprowadzili się ze Wschowy, gdzie mieszkają od 1979 roku. Pani Elżbieta z zawodu jest diagnostą laboratoryjnym. Pracowała w szpitalnych laboratoriach, wpierw przy Bema, a później także przy Gamowskiej. Z kolei pan Wojciech prowadził sklep w Głubczycach, zajmował się także mechaniką samochodową, a przez dziesięć lat pracował także w Przedsiębiorstwie Komunalnym. Małżeństwo ma dwójkę dzieci. Doczekało także trójki wnucząt i siedmiorga prawnuków. – Ogromna umiejętność kompromisu, zrozumienia, wyrozumiałości, to właśnie jest potrzebne do długiego wspólnego życia – stwierdzili państwo Priebe.