Ślązak - słodkie wspomnienie z dawnego Raciborza przy świątecznym stole

W sąsiedztwie przedwojennego potentata w produkcji słodyczy, firmy Sobtzick z centralą w Raciborzu oraz filiami we Wrocławiu i Monachium, narodziła się mniejsza, lokalna firma. Po II wojnie światowej rozwinęła skrzydła, zdobywając uznanie mieszkańców. W zasobach Narodowego Archiwum Cyfrowego zachowały się zdjęcia linii produkcyjnych, które były czynne jeszcze na początku lat 90. XX wieku, a w sieci można odnaleźć opakowania po popularnych raciborskich słodyczach. Mowa o zakładach Ślązak z ul. Podwale, dawniej Hanki Sawickiej.

Zabudowania przy Podwalu pierwotnie służyły do ekspozycji produkowanych mebli i funkcjonowały jako salon sprzedaży. W 1938 roku Maria, wdowa po Maxie Tschauderze, sprzedała działkę przedsiębiorcy z Lipska, Martinowi Pierschowi, który założył tu Fabrykę Czekolady Goldsiegel (Złota Pieczęć). Zakład przetrwał działania wojenne bez większych zniszczeń, a 15 lipca 1945 komendantura radziecka przekazała go polskim władzom. Jeszcze w tym samym roku wznowiono produkcję słodyczy.

Przez wiele lat zakład funkcjonował pod nazwą Fabryka Cukrów i Czekolady „Ślązak”. Jego wyroby cieszyły się dużym uznaniem, a fabryka zajmowała szóste miejsce w Raciborzu pod względem wielkości produkcji i zatrudnienia. W 1981 roku zatrudniała 360 osób, w tym w dużej części kobiety. Asortyment obejmował około 60 różnorodnych wyrobów cukierniczych i czekoladowych. Produkcja rosła systematycznie – od 65 ton w 1945 roku, przez 3,8 tys. ton w 1955, 4,3 tys. ton w 1960, do około 6 tys. ton w 1976. Wartość produkcji w 1981 roku przekraczała 150 mln zł.

1 stycznia 1995 roku zakład został postawiony w stan likwidacji. Już w tym samym roku likwidator zwrócił się o zgodę na zmianę sposobu przeznaczenia i rozbiórkę budynków. Dziś w miejscu fabryki działa Kaufland, a tradycję Ślązaka i Spółdzielni Raciborzanka kontynuuje firma Mieszko, sięgając do lokalnych korzeni i historii raciborskiego przemysłu cukierniczego.

źródło zdjęć: NAC, internet, zbiory własne