O prawie książąt von Ratibor do polskiej korony

Portal naszraciborz.pl 14 listopada cytował fragment artykułu pt. Następcy tronu polskiego. Kto ma prawa do naszej korony? Agnieszki Wolnickiej z portalu tytus.edu.pl

Otóż Viktor V Herzog von Ratibor und Fürst von Corvey – wg mnie – nie ma jednak żadnych uprawnień do sukcesji polskiego tronu, nawet gdyby Rzeczpospolita miała stać się monarchią. Autorka artykułu wśród pretendentów do tronu polskiego wymienia m.in. rodziny Oettingen, Metternich i Sándor. I trzeba przyznać, że wszystkie te trzy rody rzeczywiście są powiązane z rodziną von Ratibor.

Viktor (każdy pierwszy męski potomek w rodzinie von Ratibor otrzymuje imię „Viktor”) August III Herzog von Ratibor und Fürst von Corvey, dziadek obecnie „panującego” Viktora V, w dniu 19 listopada 1910 r. poślubił Elisabeth Prinzessin zu Oettingen–Oettingen und Oettingen–Spielberg. Księżniczka Elisabeth była córką Franza Albrechta księcia (Fürst) zu Oettingen–Oettingen und Oettingen–Spielberg oraz Sophie Prinzessin von Metternich–Winneburg. Znany wielu raciborzanom dostojny starszy pan, Franz Albrecht IV Herzog von Ratibor (1920–2009) otrzymał imiona po swoim dziadku Oettingen–Oettingen und Oettingen–Spielberg.

Pomijając dokładniejsze wywody genealogiczne, na które tu nie miejsce, trzeba powiedzieć, że linia Oettingen–Spielberg należy do głównych w rodzie Oettingen. Obecnym właścicielem „państwa”, w którego skład wchodzi m.in. pałac-rezydencja „Oettingen” w mieście Oettingen w Bawarii. jest Otto Fürst zu Oettingen–Oettingen und Oettingen–Spielberg. Nawiasem warto nadmienić, że znany artysta krzyżanowicki Georg Latton, twórca repliki pomnika Josepha von Eichendorffa, przez kilka lat prowadził prace konserwacyjne w rezydencji książęcej w Oettingen. Skoro jednak istnieje bezpośredni potomek rodziny Oettingen w linii męskiej ma on niewątpliwie pierwszeństwo przed księciem Viktorem V von Ratibor, który z rodem Oettingen jest spokrewniony tylko przez swoją babcię.

Drugie „źródło” prawa do tronu polskiego wywodzi się z rodziny Metternich. To nazwisko pojawia się u prababci księcia Viktora V von Ratibor, wspomnianej księżnej Sophie (1857–1941), zamężnej za księcia zu Oettingen–Oettingen und Oettingen–Spielberg. Należała ona do „głównej” linii książąt von Metternich–Winneburg. Była ona wnuczką „żelaznego kanclerza” Austrii Clemensa Wenceslausa Nepomuka Lothara księcia von Metternich–Winneburga (1773–1859). Ale i tu są jeszcze męscy potomkowie, którzy mieliby pierwszeństwo przed rodziną von Ratibor.

Wreszcie jako trzecie źródło praw do polskiego tronu królewskiego wiedzie przez rodzinę Sándor. Wspomniana tu już Sophie, de domo Metternich–Winneburg, miała siostrę Klementine Metternich, która wyszła za mąż za hrabiego Maurycego Sándora de Szlawniczy. Zostając wdową usynowiła w 1926 r. Franza Albrechta księcia (Prinz) von Ratibor, syna swojej siostrzenicy. Jakkolwiek by nie interpretować zasady sukcesji, w żadnym przypadku usynowiony następca nie może być uznany za pretendenta do tronu królewskiego.

Powyższymi wywodami chcieliśmy uspokoić raciborskich zwolenników monarchii, że Jego Książęca Mość Viktor V Herzog von Ratibor und Fürst von Corvey, Prinz zu Hohenlohe–Schillingsfürst–Breunner–Enkevoirth nie jest jednak sukcesorem polskiego tronu królewskiego.

Paweł Newerla