Prokuratura Krajowa skierowała akt oskarżenia przeciwko posłowi na Sejm RP Michałowi Wosiowi [KOMUNIKAT]

Prokurator oskarża Michała Wosia o popełnienie przestęsptwa z art. 231 § 1 i 2 kk w zb. z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. 

Zespół Śledczy Nr 2 Prokuratury Krajowej postanowieniem z dnia19 lutego 2024 r., sygn. akt 1001-22 Ds.1.2024 wszczął śledztwo w sprawie przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do bliżej nieustalonego dnia 2023 r. przez działających w celu osiągnięcia korzyści majątkowych i osobistych funkcjonariuszy publicznych, w osobach Ministra Sprawiedliwości i urzędników w Ministerstwie Sprawiedliwości, do których zgodnie z zakresem powierzonych im obowiązków należało zarządzanie, rozdysponowanie i rozliczenie rozdysponowanych środków finansowych pochodzących z Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej – Funduszu Sprawiedliwości, poprzez udzielanie w sposób uznaniowy i dowolny wsparcia finansowego beneficjentom programów nieposiadających związku z celami ww. Funduszu, czym działali na szkodę interesu publicznego – Skarbu Państwa reprezentowanego przez Ministra Sprawiedliwości oraz interesu prywatnego skutkującego ograniczeniem dostępności środków pochodzących z Funduszu uprawnionym osobom, tj. o czyn z art. 231 § 1 i 2 kk. 

Postanowieniem z dnia 31 lipca 2025 r. z akt tego śledztwa wyłączono do odrębnego postępowania materiały przeciwko podejrzanemu Michałowi Wosiowi i zarejestrowano w Prokuraturze Krajowej pod sygn. akt 1001-22.Ds.8.2025.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego prokurator ustalił, że Michał Woś w okresie co najmniej od dnia 29 września 2017 roku do dnia 15 lutego 2018 roku w Warszawie, będąc funkcjonariuszem publicznym, tj. Podsekretarzem Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości i osobą upoważnioną przez Ministra Sprawiedliwości do wykonywania czynności dysponenta Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej – Funduszu Sprawiedliwości, działając w celu osiągnięcia korzyści osobistych i politycznych dla siebie, wyrażających się w uzyskaniu dla swojej działalności publicznej przychylności i zaufania osób pełniących istotne funkcje publiczne, a w tym ówczesnego Ministra Sprawiedliwości, będącego jednocześnie prezesem partii Solidarna Polska, skutkujących obejmowaniem kolejnych funkcji publicznych oraz możliwością promowania prowadzonej przez siebie działalności politycznej przy wykorzystaniu zajmowanych stanowisk publicznych, oraz działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez B.W., poprzez wykorzystanie zajmowanego przez siebie stanowiska publicznego w celu jej zatrudnienia w PZU S.A. i PZU na Życie S.A. na stanowisku Głównego Specjalisty do Spraw Sponsoringu, Prewencji i CRS, a następnie w Biurze Rzecznika Praw Dziecka na stanowisku specjalisty i starszego specjalisty, 

- nie dopełnił powierzonych mu obowiązków zajmowania się sprawami majątkowymi, a w tym sprawowania nadzoru nad zarządzaniem, rozdysponowaniem i rozliczeniem rozdysponowanych środków finansowych pochodzących z Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej - Funduszu Sprawiedliwości, będąc to tego zobowiązanym na podstawie przepisów prawa, oraz przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że niezgodnie z udzielonym mu upoważnieniem i niezgodnie z opinią nr 112 sejmowej Komisji Finansów Publicznych z dnia 15 września 2017 roku, zawarł z Szefem Centralnego Biura Antykorupcyjnego Ernestem Bejdą umowę nr N/1/2017 o przekazanie Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu środków z Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej – Funduszu Sprawiedliwości kwoty 25 000 000,00 zł na dofinansowanie realizacji zadania innego niż określonego w art. 43 § 8 pkt 4 kkw, nie objętego zgodą Ministra Finansów z dnia 14 września 2017 roku oraz opinią sejmowej Komisji Finansów Publicznych z dnia 15 września 2017 roku, wiedząc jednocześnie, iż ta służba specjalna nie spełniała warunków do uzyskania takiego wsparcia finansowego z Funduszu Sprawiedliwości,

- przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że w dniach 4 i 6 października 2017 roku oraz w dniu 15 listopada 2017 roku polecił Dyrektorowi Biura Administracyjno-Finansowego Ministerstwa Sprawiedliwości dokonanie wypłaty przez Fundusz Sprawiedliwości na rzecz Centralnego Biura Antykorupcyjnego środków pieniężnych w łącznej kwocie 25 000 000,00 złotych zgodnie z zapisami powołanej umowy o nr N/1/2017 z dnia 29 września 2017 roku, wiedząc iż organ ten nie spełniał warunków do uzyskania wsparcia finansowego z Funduszu Sprawiedliwości z uwagi na wskazane wcześniej okoliczności, co w efekcie skutkowało dokonaniem dwóch przelewów środków finansowych z rachunku służącego do obsługi Funduszu Sprawiedliwości na wyodrębniony rachunek bankowy prowadzony na rzecz Centralnego Biura Antykorupcyjnego, w wyniku czego przekazano na rzecz Centralnego Biura Antykorupcyjnego nienależne środki w wysokości 25 000 000,00 zł,

a nadto, 

- nie dopełnił swoich obowiązków w zakresie prawidłowego rozliczenia zawartej umowy o nr N/1/2017 z dnia 29 września 2017 roku w ten sposób, że nie zapewnił możliwości przeprowadzenia przez dysponenta Funduszu Sprawiedliwości kontroli realizacji powierzonego zadania finansowanego ze środków Funduszu Sprawiedliwości z uwagi na to, że do wydatkowania przekazanych środków zastosowanie miały przepisy regulujące działanie funduszu operacyjnego CBA, określone w art. 4 ust. 2 Ustawy z dnia 9 czerwca 2006 roku o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. 2016.1310 t.j.), co z uwagi na wyłączenie jawności realizacji zadań finansowanych z tego funduszu operacyjnego uniemożliwiało dysponentowi Funduszu Sprawiedliwości przeprowadzenie realnej i rzetelnej kontroli realizacji wyżej wymienionej umowy w zakresie m.in. sposobu i przebiegu realizacji zadania, dostępu do dokumentów oraz materiałów, a w efekcie skutkowało niezweryfikowanym uznaniem, że w dniu 15 lutego 2018 roku dotacja celowa udzielona CBA ze środków Funduszu Sprawiedliwości została rozliczona w całości, 

czym przywłaszczył powierzone mu mienie ruchome w postaci pieniędzy we wskazanej kwocie stanowiącej mienie znacznej wartości i działał na szkodę interesu publicznego wyrządzając szkodę w wysokości 25 000 000,00 zł w mieniu Skarbu Państwa reprezentowanego przez Ministra Sprawiedliwości oraz na szkodę interesu prywatnego poprzez ograniczenie dostępności środków pochodzących z Funduszu osobom wskazanym w § 1 pkt. 1 i 2 powołanego Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 września 2017 roku (Dz.U. z 2017 r., poz. 1760),

tj. o czyn z art. 231 § 1 i 2 kk w zb. z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Akt oskarżenia został sporządzony na 248 stronach, prokurator zawnioskował o ujawnienie przez Sąd na rozprawie 522 dowodów zgromadzonych w sprawie oraz o przesłuchanie 33 świadków. W obszernym uzasadnieniu aktu oskarżenia prokurator wskazał i ocenił dowody, które stanowiły podstawę dokonania ustaleń faktycznych pozwalającego na oskarżenie Michała Wosia o popełnienie opisanego w akcie oskarżenia przestępstwa. 

W związku z przysługującym Michałowi Wosiowi immunitetem, przedstawienie zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 231 § 1 i 2 kk w zb. z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk oraz skierowanie do Sądu aktu oskarżenia o ten czyn było możliwe po wyrażenie przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej zgody na pociągnięcie posła do odpowiedzialności karnej.

Czyn zarzucany oskarżonemu zagrożony jest karą od 1 roku do 10 lat pozbawiania wolności.