Najstarsza raciborska apteka na sprzedaż

Nie wiemy, czy ktoś zdecyduje się ją zakupić (cena za 100 m kw. 565 tys. zł) i co w niej urządzi. Jeśli zrezygnuje ze sprzedaży leków, wówczas zniknie najstarszy obecnie przybytek raciborskiej farmacji. Dodajmy, że lokal znajduje się w budynku o ciekawej historii. Wieść niesie, że rezydowali tu kiedyś templariusze.

Rzekomej obecności templariuszy w Raciborzu dotyczy informacja, jaką wykorzystał Walter Krause, kreśląc w 1930 r. szkic  poświęcony górnośląskim legendom i podaniom związanym z rycerzami świątyni. Napisał on, iż „również w Raciborzu według starej tradycji istniała ich komturia lub baliwat”. Krause powołał się na znane już od 1916 r. opracowanie Wunschika i Leiba, którzy z kolei jako swoje źródło podali zredagowany w 1880 r. artykuł niejakiego Jonasa. W tekście sprzed blisko 130 lat mowa jest o historii budynku, w którym mieści się raciborska apteka „Pod łabędziem” przy pl. Wolności, dawniej Zwingerplatz.

Budynek z apteką stanął ponoć na miejscu warownego „domu pochodzącego z dawnego Raciborza”. Jonas przekonywał, że ten sąsiadujący z Zwingerplatz obiekt ma równie ciekawą historię jak Proboszczówka, gdzie niegdyś znajdował się konwent bożogrobców. Kamienica przy pl. Wolności należała do kotlarza o nazwisku Haase. Utrwalana przez jego rodzinę tradycja głosiła jakoby zajmowali dawną siedzibę templariuszy. Wunschik i Leib byli ostrożniejsi w rozgłaszaniu tej sensacji, łagodząc intrygujący przekaz do wzmianki, że chodzi tu o miejski zamek warowny „jednego albo drugiego zakonu rycerskiego względnie licznie osiadłej w średniowiecznym Raciborzu szlachty”.

Jego obronna konstrukcja została pomyślana na wypadek ataków zbrojnych. Ów zamek znajdował się bowiem tuż przy wylocie ul. Długiej, naprzeciwko Bramy Wielkiej zwanej też Mikołajską. Było to silnie umocnione miejsce w obwarowaniach miasta, gdzie miała kryć się okoliczna szlachta w czasie wojny, zasilając tym samym grono obrońców. Budynek kotlarzy, patrząc na jego stare zdjęcie, miał rzeczywiście wykusze, które w XIX w. utrudniały komunikację  u wylotu ul. Długiej.
Wzmianki o raciborskich templariuszach, jakkolwiek dość ciekawej, nie możemy potraktować inaczej niż mało wiarygodnej tradycji. Trzeba jednak dodać, że okoliczna szlachta rzeczywiście miała w Raciborzu swoje domy (tzw. wolne domy), a warowna, jak przekonuje zdjęcie, budowla przy obecnym pl. Wolności pełniła z pewnością funkcję obronną.

Właścicielami kamienicy byli m.in.: 3 III 1767 dr Karl Kratochwil zakupił ją od Marii Magdy Querwith za 800 talarów, 28 IV 1795 stała się przedmiotem dziedziczenia Wincenta Krotochwila, od 7 X 1796 r. jej właścicielem był Karl Kleruch, zaś 8 II 1813 r. w drodze licytacji, za 1160 talarów, budynek zakupił kotlarz Andres Haase. Na mocy jego testamentu posiadłość, 20 III 1858 r., przeszła we władanie Antona Haase, zaś 7 VI 1861 r. owdowiałej Franziski Haase Kiesling. 25 XI 1863 r. właścicielem został księgowy Emil Droese, zaś 24 IX 1870 r. w drodze licytacji przemysłowiec i słynny rajca miejski Adolph Polko. 15 IV 1876 r. księga wieczysta jako właściciela wymienia Hermana Ohlerta, który założył tu pierwszą aptekę Pod Łabędziem. Po Ohlercie apteka przechodziła na własność innych aptekarzy: Schwendlera, Rychlego, Riesenfelda, Bourbiela, Ecksteina i Lubińskiego. W 1932 roku należała do Gütztinda. Nad wejściem do niej widoczna jest dziś piękna, odrestaurowana niedawno, rzeźba łabędzia.

Grzegorz Wawoczny