Rocznica Dobra Ojczyzny

Józef Sadowski, przewodniczący Stowarzyszenia RS Dobro Ojczyzny

Zamiar założenia takiego Stowarzyszenia o charakterze społeczno – politycznym pojawił się już znacznie wcześniej, bo na wiosnę w roku 2008. Mając trzydziestopięcioletnie doświadczenie życiowe z kraju o praktykowanej realnie demokracji, czyli Federalnej Republiki Niemiec, widziałem jak na dłoni problemy świeżej demokracji polskiej i jej niedoskonałości. Widząc zaś ogromne możliwości cywilizacyjne Polski ze względu na jej bogactwo w zakresie zasobów naturalnych, przyrodniczych, a głównie na kapitał ludzki, postanowiłem przeto włączyć się w proces tworzenia świadomości społeczno – politycznej społeczeństwa, by w ten sposób, zgodnie z opinią Stanisława Staszica, podnieść poziom oświaty, wyższy poziom wiedzy bowiem ułatwia bezwątpienia podejmowanie trafniejszych decyzji politycznych.

Dodatkowym bodźcem do działania w tym kierunku było moje przekonanie o tych wielkich możliwościach, jakie drzemią w mojej Ojczyźnie oraz świadomość tego, że mógłby to być jeden z czołowych krajów europejskich o wysokim poziomie rozwoju gospodarczego i społecznego, a więc o wysokim poziomie cywilizacyjnym, pod warunkiem, że miałby lepszą władzę i był lepiej rządzony. Z perspektywy europejskiej muszę stwierdzić, że Polska dotąd, z małymi jednak wyjątkami, nie miała szczęścia do władzy. Na ogół byli to, i są, ludzie z drugiej bądź trzeciej półki. W takiej sytuacji wystarczy tylko hipotetycznie założyć, jak wyglądałaby Polska rządzona przez ludzi z pierwszej półki.

Chcemy zatem pomóc w tym właśnie, by tacy ludzie w niej rządzili, mądrzy i szlachetni. Marzymy wręcz o tym i powtarzamy za czarnoskórym pastorem M. L. Kingiem „I have a dream” (śniło mi się). Jego marzenia się spełniły, być może spełnią się i nasze.

Jeszcze na wiosnę roku 2008 wraz z kilkoma znajomymi podjęliśmy pierwszą próbę założenia tego rodzaju organizacji, ale niestety próba ta skończyła się niepowodzeniem. Wkrótce przekonaliśmy się również o tym, że tak naprawdę trudno jest cokolwiek zrobić w Raciborzu, w mieście o dość pasywnej społeczności. Ale, „co się odwlecze, to nie uciecze”. Bardziej realna okazja założenia takiego stowarzyszenia pojawiła się 20 czerwca 2009 r. W pomieszczeniach raciborskiego KIK przy Kościele Farnym miało miejsce spotkanie ku upamiętnieniu działalności duszpasterskiej, ale głównie i społecznej, znanego i zasłużonego w Raciborzu Ks. prałata Stefana Pieczki. Ks. Pieczka był przykładem zaangażowanego społecznie duszpasterza, cenionego za to ogromnie w Raciborzu. Pojawiła się zatem potrzeba kontynuacji tego rodzaju działalności.

Po tym spotkaniu zebrała się grupka zainteresowanych problemami społeczno – politycznymi ludzi, którzy postanowili założyć stowarzyszenie, na początek zwykłe, nie wiadomo bowiem było, ile ludzi przystąpi do naszej organizacji. Szybko okazało się jednak, że napływ nowych członków był tak duży, iż postanowiliśmy przekształcić się w stowarzyszenie zarejestrowane sądownie.

Postanowiliśmy także wydawać własne czasopismo. Tak doszło do założenia naszego miesięcznika „Dobro Ojczyny”, który w międzyczasie cieszy się dobrą opinią. Mamy sygnały od wielu ludzi, nawet od pracowników naukowych PWSZ, że jest to czasopismo na wysokim poziomie, nawet na skalę ogólnopolską. Pismo dotarło już nie tylko do czytelników Raciborszczyzny, ale także do innych regionów Polski, a nawet do Chicago. W odniesieniu do poziomu intelektualnego czasopisma docierają do nas bardzo pochlebne opinie, a nawet takie stwierdzenia, że wreszcie Racibórz ma porządne czasopismo, na porządnym poziomie.

Gazeta ta jest naszą chlubą, ale nie jedyną formą naszej działalności. W międzyczasie udało nam się ściągnąć do Raciborza parę mądrych i porządnych ludzi, prawdziwe autorytety. Pierwszym z nich był p. prof. dr hab. Ryszard Kozłowski. Zależało nam bowiem na tym uczonym, ponieważ naszą troską jest także energia odnawialna, jak np. słoneczna i geotermalna. Dotarły do nas informacje, że Racibórz znajduje się w zasięgu ciepłych wód geotermalnych, które można by było wykorzystać, jako źródło taniej energii. Dzięki prof. Kozłowskiemu nabraliśmy pewności, co do występowania tych zasobów pod Raciborzem.

Następnym naszym bardzo cennym gościem był znany historyk, prof. dr hab. Jerzy Robert Nowak, obrońca dobrego imienia Polski i Polaków, dzielnie broniący nas przed niesłusznymi pomówieniami o antysemityzm, broniący nas przed zafałszowaniami naszej historii, walczący o prawdę w ogóle i o prawdę w historii w szczególności. Wizyta prof. Nowaka została przyjęta w Raciborzu bardzo pozytywnie i odbiła się szerokim echem wśród naszych zwolenników. Raciborzanie przyjęli prof. Nowaka tak serdecznie, że obiecał nam ponowne przybycie do naszego miasta, jeżeli tylko go zaprosimy.

Gościliśmy również w Raciborzu p. senatora Czesława Ryszkę z PiS-u. Szczególnie parafianie Matki Bożej i Ks. Eugeniusz Dębicki, nie mówiąc już o naszych członkach i sympatykach, cieszyli się ogromnie z tego spotkania. Senator Ryszka dzielił się z nami swoją zakulisową wiedzą insidera.

Nawiązaliśmy również współpracę z innymi organizacjami w Raciborzu o podobnym profilu do naszego. Wspólnie z Sybirakami i Uniwersytetem Trzeciego Wieku zorganizowaliśmy spotkanie dla upamiętnienia masowych deportacji Polaków z Kresów na Syberię. Powołaliśmy do życia Terenowe Koła Kresowian, nie było dotąd w Raciborzu takiej organizacji w formie publiczno - prawnej. Organizacja Kresowian stała się integralną częścią Związku Wypędzonych z Kresów Południowo - Wschodnich oraz Światowego Kongresu Kresowian, a także Europejskiej Unii Uchodźców i Wypędzonych. Aktualnie dobrze współpracujemy z organizacją Sybiraków, Kresowian oraz żołnierzy AK. Nawiązaliśmy także współpracę z naszymi wschodnimi sąsiadami z Forum Ziemi Wodzisławskiej oraz z Kresowianami w Głubczycach.

Równie dobrze układa nam się współpraca z niektórymi partiami politycznymi, a szczególnie z PiSem, który jest partią o podobnym do naszego profilu społeczno – politycznym, tzw. Polski solidarnej. Ponadto podejmujemy współpracę z każdą organizacją, która robi coś dobrego dla społeczeństwa i chce podnieść nasz kraj na wyższy poziom cywilizacyjny. Popieramy wszystkich, którzy realizują - podobne do naszego - hasło „Dobro Ojczyzny” i wszyscy, którzy się nim kierują są naszymi przyjaciółmi, a naszym wspólnym mianownikiem jest ten zwyczajny polski patriotyzm. Polska bowiem jest dla nas najważniejsza.

Józef Kastelik

Drugą stroną medalu o nazwie „Dobro Ojczyzny” jest próba pokazywania i wpływania na gospodarczy i społeczny rozwój naszego miasta i regionu raciborskiego. Podkreślamy i staramy się wszystkim uświadomić, iż ziemia raciborska to bardzo ciekawe i piękne miejsce. Stanowi o tym głównie pradolina rzeki Odry, liczne walory krajobrazowe i geologiczne. Brama Morawska to przecież wrota na południe Europy, niektórzy nawet mówią, iż jeżeli chcesz się rozwijać, buduj drogi. My zaś staramy się tę maksymę realizować poprzez zabieganie w Urzędzie Marszałkowskim o budowę nowego mostu z Dębicza na ul Piaskową, drogi szybkiego ruchu z Pszczyny i Rybnika poprzez Racibórz i Koźle do Opola, obwodnicy wschodniej poza Dębiczem i Arboretum, czy też miniobwodnicy Markowice. Popieramy ponadto ideę Prezydenta Miasta, budowy trasy średnicowej, która rozwiązałaby wiele problemów komunikacyjnych w mieście.

Komunikacja to nie tylko drogi. Musimy bezwzględnie pamiętać o kolei i żegludze śródlądowej. Niepowtarzalną szansą dla Raciborza jest budowa Kanału Odra – Łaba – Dunaj. Pamiętajmy, że transport rzeczny jest siedmiokrotnie tańszy, a takie zakłady jak RAFAKO i RAFAMET mogłyby z powodzeniem wykorzystywać drogi wodne.

Pamiętamy także o powodzi i nie pozwolimy decydentom, a także osobom odpowiedzialnym, realizować w dalszym ciągu w taki ślamazarny sposób budowę zbiornika raciborskiego. Ukończenie budowy tego zbiornika, a także wykorzystanie ogromnego wyrobiska w Dziergowicach, pozwoliłyby wszystkim mieszkańcom górnej Odry spać spokojnie i zabezpieczyłyby przed powodzią takie miasta jak Koźle, Opole i Wrocław.

Uważamy też, że zbiornik raciborski powinien być zbiornikiem mokrym, nie tak jak ktoś bez wizji i wyobraźni zaprojektował, iż będzie on mokry po kilkudziesięciu latach. Przez ten zbiornik będzie przechodził Kanał Odra – Łaba – Dunaj i to na wałach tego zbiornika powinien zostać usytuowany port przeładunkowy. Do tego zaś portu należy doprowadzić szerokie tory kolejowe ze Sławkowa k. Katowic. Uzyskalibyśmy wtedy możliwość sprowadzania i wysyłania towarów drogą wodną do całej Europy zachodniej i południowej, a szeroką koleją na Ukrainę do Rosji, a nawet do Chin.
Natura dała nam w pobliżu Raciborza na głębokości około 150 metrów ogromne jezioro doskonałej wody do picia. W tym samym miejscu ok. 3 km pod ziemią mamy duże zasoby wody gorącej, idealnej do ogrzewania naszych domów i mieszkań. Trzeba zrobić wszystko, aby te bogactwa wykorzystać. Mówi o tym wyraźnie dyrektywa Unii Europejskiej.

Mamy zresztą cały szereg podpowiedzi i postulatów naszych członków i sympatyków, którzy chcieliby widzieć już w najbliższej przyszłości Racibórz piękny, gospodarny i przyjazny mieszkańcom i gościom. Widzą więc, np. potrzebę budowy w Raciborzu – Oborze drugiej niecki basenu, a kto takiej potrzeby nie widzi, niech przyjedzie i sam zobaczy, jak to wygląda na miejscu. Aktualnie Raciborzanie wyjeżdżają na basen do Czech.

Młodzi raciborzanie domagają się w mieście budowy multikina, obecnie do kina wyjeżdżają do Rybnika. Inny wniosek postuluje przekazanie jednej ze szkół w mieście do prowadzenia ojcom Salezjanom. Mamy informacje, iż ojcowie Salezjanie byliby tym pomysłem zainteresowani. Wszystko zależy od Rady i Prezydenta naszego miasta.

Wszystkich zainteresowanych wizją rozwoju naszego miasta, jak też tych, którzy mają ciekawe pomysły w tym zakresie, zapraszamy na spotkanie Stowarzyszenia „RS Dobro Ojczyzny”, które odbędzie się 17 lipca o godz. 16.00w Arboretum w restauracji „Leśna” w Oborze, gdzie m.in. także i te problemy będą poruszane w obecności wielu ważnych zaproszonych gości.