Raciborskie świętowanie 100-lecia Niepodległej. Kiepski scenariusz bez pomysłu

Program obchodów, zaznaczmy od razu, nie miał nic wspólnego z wyborami, bo był ustalony zanim poznaliśmy wynik samorządowej elekcji. Było smutno, bez energii, bez polotu, zdaje się jak zwykle, po raciborsku.

Oficjalne uroczystości bez żadnego przemówienia, ze składaniem kwiatów i wiązanek pod Pomnikiem Matki Polki jak w niemym filmie. Na dodatek o 8.15 rano. Potem kilka delegacji bez żadnej oprawy składających kwiaty przy pomniku abp. Józefa Gawliny, syna ziemi raciborskiej, biskupa polowego Wojska Polskiego. Wreszcie przemarsz spod Kolumny Maryjnej do kościoła farnego, bez oficjeli, którzy zdążyli już zająć miejsca w ławkach, w czasie, gdy przed najstarszą świątynią, przed wejściem do Kaplicy Polskiej, ksiądz proboszcz i celebransi oraz poczty sztandarowe odśpiewały kilka zwrotek Mazurka Dąbrowskiego. Wreszcie bieg dla dwustu osób, już bez entuzjazmu, jaki towarzyszył dotąd raciborskim imprezom biegaczym, na których gotowi do startu stawiali się zwykle odchodzący prezydent i jego zastępca, a do tego utrudnienia w ruchu, których można było uniknąć wytyczając trasę po wałach, a nie po centrum miasta.

To był program 100-lecia niepodległości dla tych, którzy z racji funkcji albo obowiązku zwykle się na takich uroczystościach stawiają. Wczesna pora, mimo pięknej pogody, wykluczyła udział licznej rzeszy raciborzan, m.in. rodzin z dziećmi, dla których mogła to być lekcja patriotyzmu, jak w Rybniku czy Wodzisławiu, gdzie obchody miały radosny, podniosły wymiar. Zamiast lekcji był pokaz bylejakości i niesmak. Patrząc na miny oficjeli dało się wyczuć, że coś się w mieście zmieniło. Jedni radośni, drudzy zasmuceni. Tyle z tych oficjalnych obchodów można było zapamiętać. Eksponowanie w Raciborzu kolejnego biegu, który w innych miastach miał charakter imprezy towarzyszącej, pokazuje, że z tym bieganiem obecne jeszcze władze zapędziły się już chyba za daleko.

A można było inaczej. Pobiegać po wałach od stadionu do żwirowni bez komplikowania życia kierowcom. Zorganizować w południe huczną część oficjalną, a po niej patriotyczny piknik. Radośnie świętować np. w biało-czerwonym marszu raciborzan, którzy na pewno przybyliby tłumnie, jak rybniczanie na ich rynek, gdzie śpiewano patriotyczne pieśni, a wieczorem zaserwowano mapping 3D na elewacji Muzeum. Rybnik dumnie świętował i efektowanie chwalił się swoją historią.

Tymczasem Racibórz, historyczna stolica Górnego Śląska, niegdyś najważniejsze piastowskie miasto pomiędzy Krakowem a Wrocławiem, które swoją historią mogłoby zasypać Rybnik i Wodzisław Śląski, świętowało jak na szkolnej akademii, której scenariusz był po prostu kiepski. Ciekawych pomysłów na 100-lecie polskiej niepodległości w Raciborzu było ze sto. Nie skorzystano z żadnego!

Grzegorz Wawoczny

[tutaj] można zobaczyć jak świętował Rybnik, gdzie wieczorem odbył się pokaz mappingu 3D z historią miasta