Zaczęło się od zdjęcia. Diamentowe gody Państwa Malon

Państwo Elżbieta i Zygmunt Malonowie poznali się na Kaszubach, w Sierakowicach (powiat kartuski). Pan Zygmunt, pochodzący z Brzezia nad Odrą, uczył się tam w technikum weterynaryjnym w Bydgoszczy. Pewnego dnia pojechał ze swym kolegą na odpust 15 sierpnia do pobliskiej miejscowości. Pani Elżbieta została z kolei namówiona przez swą koleżankę. – Gdy się spotkaliśmy, okazało się, że on mnie już zna. Dwa lata wcześniej widział mnie na zdjęciu na wystawie u fotografa. Spotkanie „oryginału” nie przestraszyło go i tak jakoś zostaliśmy parą – relacjonuje Pani Elżbieta. Okres ich narzeczeństwa trwał dwa lata.

Ich miłości nie przeszkodził nawet nakaz pracy, który otrzymał Pan Zygmunt. – Mój jeszcze wtedy narzeczony dostał nakaz pracy w lecznicy dla zwierząt w Graczach. Ja zostałam w Chojnicach, ale spotykaliśmy się często, choć między nami była ponad 400 kilometrowa odległość – dodaje Pani Elżbieta. Ostatecznie zdecydowali się na ślub. Sakramentalne „tak” powiedzieli sobie 24 listopada 1957 roku, z kolei uroczystość w USC odbyła się dzień później. Razem przenieśli się do Gracz (woj. opolskie), gdzie przez 33 lata mieszkali i pracowali. Pani Elżbieta pracowała w Graczach w prezydium, w radzie gminnej i powiatowej. Była także kierownikiem tamtejszej biblioteki, skąd w 1990 roku przeszła na emeryturę. Jej małżonek był z kolei weterynarzem w lecznicy dla zwierząt w Graczach. – 1990 roku lecznica została zlikwidowana i podjęliśmy decyzję o przeprowadzce na Śląsk, do Brzezia, skąd pochodzi mój mąż. Obecnie mieszkamy w jego rodzinnym domu – mówi podwójna jubilatka.

Państwo Malonowie w ciągu sześćdziesięciu lat małżeństwa doczekali się trójki dzieci. Mają dwie córki i jednego syna. Maja także jednego wnuka i trzy wnuczki. Jako receptę na takie długie, a przede wszystkim zgodne małżeństwo Pani Elżbieta podaje optymizm i wiarę w siebie. – W Graczach nie mieliśmy rodziny i musieliśmy polegać na sobie. Co zrobiliśmy dobrze szło na nasze konto, to co źle, także. Można powiedzieć, że zaczynaliśmy od zera. Wiele zależy jednak od mężczyzny, ale ja o swoim mogę wypowiadać się jedynie w superlatywach, i każdej kobiecie życzyłabym właśnie takiej drugiej połówki – zakończyła z uśmiechem Pani Elżbieta.