Po 20 latach Tadeusz Wojnar opuścił fotel przewodniczącego Rady Miasta

Przez ostatnie 20 lat 60-letniego dziś Tadeusza Wojnara nie pokonało SLD, AWS, PiS ani NaM. - Tadeusza nic nie rusza - przyznają radni koalicji a nawet jego najwięksi lokalni oponenci, dla których był przeciwnikiem, ale i - co przyznają z uznaniem - graczem z najwyższej półki, układającym wszystko w mieście i powiecie. Ruszyła go Platforma Obywatelska, której od chwili powstania, razem z Andrzejem Markowiakiem, kibicował i pomagał stworzyć w powiecie struktury. To rządząca partia przeforsowała nową ordynację wyborczą, która w wyborach do rad gmin wprowadziła małe jednomandatowe okręgi. Dla takich postaci jak Wojnar oznaczało to albo zejście ze sceny albo start i podjęcie ryzyka przegranej. Ryzyko było zbyt duże i to nie z tego powodu, że przewodniczący Rady Miasta i prezes Nowoczesnej jest mało znany. Okręgi są tak małe, że liczy się bezpośrednie dotarcie do wyborców. Trzeba chodzić i prosić o wsparcie. To nie jest forma odpowiednia dla prezesa i przewodniczącego.

Miejsce na listach komitetu Razem dla Raciborza i Mirosław Lenk było trzymane do końca, na tzw. starym Ostrogu, w rejonie Bosackiej. Mówiło się, że być może prezes wystartuje do powiatu, ale kiedy jeszcze niektóre media spekulowały, co zrobi Tadeusz Wojnar, jego najbliższe grono już wiedziało, że przewodniczący uznał, iż trzeba wiedzieć, kiedy zejść ze sceny niepokonanym. Wojnar był niegdyś dobrym pięściarzem. Lubi sztuki walki. To dzięki nim zachowuje instynkt. Lubi wygrywać. Nie będzie już przewodniczącym Rady Miasta, ale pozostanie liderem rządzących ugrupowań. To on otwierał kampanię wyborczą Mirosława Lenka w świetlicy Nowoczesnej. To na Wileńskiej ma siedzibę komitet Razem dla Raciborza. To na Wileńskiej układano listy do powiatu Razem dla ziemi raciborskiej. - Moja rola się nie zmieni - mówił sam Wojnar. Będzie chciał wygrywać, ale z innej pozycji.

Jak będzie, czas pokaże. W miejskiej i powiatowej koalicji wielu chciałoby mieć własne zdanie, ale wielu też zdaje sobie sprawę, że to autorytet prezesa dawał przez 20 lat stabilność i szybko rozwiązywał konflikty. Wielu chciałoby odświeżyć swój wizerunek i odciąć go od Wojnara, głównie prezydent Mirosław Lenk, ale kto zna zależności, ten wie, że najważniejsza jest pewność. Poza prezesem pewności nikt nie daje. A skoro mechanizm się dotąd sprawdzał, to po co go zmieniać. 

Samorządowa kariera Tadeusza Wojnara zaczęła się w 1994 r. To wtedy porozumiał się z Andrzejem Markowiakiem i razem zaczęli rządzić miastem - Markowiak jako prezydent, Wojnar jako przewodniczący. Tej koalicji ani Markowiakowi ani Wojnarowi nie mogło przebaczyć lokalne SLD, któremu w 1994 r. obiecano udział we władzach. W ciągu jednej nocy postkomuniści musieli się obejść smakiem. To dlatego przez następne lata to SLD zwalczało Wojnara jak tylko mogło, zawierając nawet egzotyczną w 1998 r. koalicję z AWS. Koalicja ta miała większość w Radzie Miasta, ale jakimś cudem prezes zawsze przeciągnął kogoś na swoją stronę i wygrywał głosowania. Opozycja próbowała go pozbawić mandatu, zarzucając łamanie przepisów antykorupcyjnych, czyli korzystanie z mienia miejskiego przez Nowoczesną. Nic z tego nie wyszło. - Tadeusza nic nie rusza - podkreślali jego radni. 

Po AWS i silnym SLD pozostało dziś tylko wspomnienie. Podobnie jak po Andrzeju Markowiaku, który nigdy nie chciał uznać dominacji przewodniczącego. To dlatego kompromisem był start Markowiaka do Sejmu z list PO. Oznaczało to również wygaszenie TMZR jako siły politycznej. Na polu pozostał tylko Ruch Samorządowy Racibórz 2000 i stworzony dodatkowo komitet Mirosława Lenka, którego Wojnar wykreował na prezydenta, wysyłając ówczesnego prezydenta Adama Hajduka do powiatu. Obydwa miejskie komitety zdominowały scenę polityczną i zaczęły przyciągać siły lewicy i dawnego TMZR-u oraz PO, w której władzę przejął Henryk Siedlaczek. Ich odpowiednikiem w powiecie stało się Razem dla Ziemi Raciborskiej, które w 2002 r. razem z PO odsunęło od władzy zapomnianą już dziś Przyszłość Regionu Raciborskiego.

Cztery lata temu alternatywę dla tego układu próbował stworzyć NaM. Nie udało się. %u00D3wczesny kandydat tego ugrupowania na prezydenta Robert Myśliwy po wyborach opuścił kolegów. Został radnym niezależnym. W tym roku pożegnał się z samorządem, choć fotelem przewodniczącego komisji budżetu kusiła go koalicja rządząca w mieście, a niedawno NaM i PiS rekomendacją w wyborach na prezydenta. Robert Myśliwy nigdzie nie startuje, a NaM razem z PiS stanowi jedyną obecnie alternatywę dla ugrupowań Wojnara. Z polityką miejską pożegnał się także odwieczny kandydat PiS na prezydenta miasta, Tomasz Kusy. W 2006 r. nieznacznie przegrał z Lenkiem. Cztery lata temu był trzeci, za Robertem Myśliwym. Teraz próbuje sił w wyborach do sejmiku. Za Kusym jest pustka. PiS nie może się pochwalić w Raciborzu żadnym znanym nazwiskiem.

Tadeusz Wojnar tylko raz poniósł polityczną klęskę i to tam, gdzie najmniej się jej spodziewał. W 2002 r. Mirosława Lenka pokonał w wyborach prezydenckich Jan Osuchowski, bez żadnej kampanii, na fali sentymentów raciborzan z lat 80. Przewodniczący był wtedy pewien wygranej.

Grzegorz Wawoczny